Εναλλακτικές μέθοδοι θεραπείας

Αποφάσισα να ξεκινήσω το "ανέβασμα" των εναλλακτικών μορφών θεραπείας, καθώς συνήθως, είτε τυλίγονται από ένα πέπλο μυστηρίου, είτε τα περιέργα ονόματά τους τρομάζουν τους μη "μυημένους". Ένα γενικό σχόλιο από μέρους μου είναι ότι σε αντίθεση με τις περισσότερες θεραπείες της κλασσικής ιατρικής οι εναλλακτικές δεν έχουν παρενέργειες και δεν είναι τοξικές, ενώ στη χειρότερη περίπτωση δεν είναι αποτελεσματικές. Δεν επιτίθενται στον οργανισμό, αντιθέτως προσβλέπουν στην ενδυνάμωσή του και στην "αυτοϊασή" του σε περίπτωση ασθενείας ή στην πρόληψη ασθενειών. Ευχαριστώ τον Ιατρό Χαρίσιο Καρανικιώτη για τις πολύτιμες πληροφορίες που δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του.

ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ (Homeopathy)

"Αποτελεί , μαζί με το Βελονισμό , τις περισσότερο διαδεδομένες εναλλακτικές θεραπευτικές μεθόδους , τόσο στην Ελλάδα , όσο και στο εξωτερικό. Ο Ιπποκράτης ήταν ο πρώτος που διατύπωσε τις βασικές αρχές της , αλλά ο Samuel Hahnemann ήταν αυτός που την ανήγαγε σε επιστήμη.
Η ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει τον άρρωστο ως ένα οργανισμό που έχει διαταραχθεί στο σύνολό του και όχι μόνο σ’ ένα ή δύο συγκεκριμένα όργανα. Συνεργάζεται αρμονικά με όλες τις ιατρικές ειδικότητες. Χρησιμοποιεί φυσικές θεραπευτικές ουσίες που βοηθούν τις αμυντικές διεργασίες του οργανισμού. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι ακίνδυνα , δεν προκαλούν παρενέργειες και γι’ αυτό δίνονται άφοβα σε βρέφη και παιδιά. Σε όλη την ιστορία της Ομοιοπαθητικής (200 χρόνια περίπου) , κανένα φάρμακό της δεν έχει αποσυρθεί λόγω παρενεργειών.
Οι βασικοί νόμοι της Ομοιοπαθητικής είναι: -Ο νόμος των ομοίων -Ο νόμος της κατεύθυνσης της θεραπείας -Ο νόμος του ενός φαρμάκου
Οι σκέψεις που οδήγησαν τον Hahnemann στη διατύπωση του νόμου των ομοίων ήταν οι εξής : 1)Κάθε σύμπτωμα ή σύνολο συμπτωμάτων δεν αντιπροσωπεύει αυτή καθαυτή την ασθένεια , αλλά είναι η αντίδραση του αμυντικού οργανισμού που κινητοποιείται για να εξουδετερώσει μια νοσογόνο επίδραση. Ο νοσογόνος αυτός παράγοντας μπορεί να είναι ειδικός , όπως βακτήρια , μικρόβια , ιοί ή μη ειδικός όπως οι κλιματολογικές αλλαγές ή ρύπανση του περιβάλλοντος , διανοητικά ή ψυχικά στρες κλπ. 2)Τα συμπτώματα είναι η καλύτερη δυνατή αντίδραση του οργανισμού και αυτά τα συμπτώματα είναι το μέσο με το οποίο ο οργανισμός προσπαθεί να ξαναβρεί τη χαμένη του ισορροπία. 3)Ο γιατρός προκειμένου να βοηθήσει τον οργανισμό να επανέλθει σε ισορροπία , πρέπει μάλλον να βοηθήσει και να ενδυναμώσει αυτές τις αντιδράσεις , παρά να τις καταπιέσει.
Έτσι ο Hahnemann οδηγήθηκε στο συμπέρασμα , ότι , αν έδινε σ’ έναν ασθενή ένα φάρμακο του οποίου ήξερε τη δράση πάνω στον υγιή οργανισμό καθώς και ποια συμπτώματα προκαλεί , θα μπορούσε να δυναμώσει τις αντιδραστικές δυνάμεις του ίδιου οργανισμού. Παρατήρησε τότε ότι , ύστερα από μία αρχική επιδείνωση των συμπτωμάτων , οι ασθενείς κατά μεγάλο μέρος θεραπεύονταν. Για να αποφύγει και αυτήν την αρχική επιδείνωση ο Hahnemann μείωσε διαδοχικά τις δόσεις , ωσότου παρατήρησε ότι η δόση ήταν αρκετή για να θεραπεύει χωρίς να προκαλεί την αρχική ενοχλητική αντίδραση. Αυτές οι απειροελάχιστες δόσεις στις οποίες κατέληξε ο Hahnemann ότι ήταν αρκετές για να κινητοποιήσουν τον αντιδραστικό μηχανισμό , υπήρξαν το αντικείμενο σχολίων και αντιθέσεων στην εποχή του.
Σήμερα η ανοσοβιολογία έχει δώσει αυτές τις εξηγήσεις. Τα αλλεργικά άτομα δεν χρειάζονται παρά απειροελάχιστες ποσότητες της ουσίας στην οποία είναι ευαίσθητα , για να αντιδράσει ο οργανισμός τους και να προκληθεί μια έντονη συμπτωματολογία. Αλλά το ομοιοπαθητικό φάρμακο εκλέγεται με την προϋπόθεση ότι έχει σχέση ευαισθησίας με τον ασθενή.
Εδώ υπάρχει και η μεγάλη δυσκολία της Ομοιοπαθητικής , γιατί ο γιατρός πρέπει να βρει ακριβώς αυτό το φάρμακο στο οποίο είναι πάρα πολύ ευαίσθητος ο οργανισμός. Με άλλα λόγια , ουσίες που σ’ ένα υγιές άτομο προκαλούν ένα σύνολο συμπτωμάτων , είναι δυνατό να θεραπεύσουν σ’ έναν άρρωστο ένα παρόμοιο σύνολο συμπτωμάτων.
Εκτός από τους νόμους της , η Ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ασθένειας και με έναν άλλο μοναδικό τρόπο : την εξατομίκευση του κάθε ασθενή. Για την Ομοιοπαθητική ο ψυχισμός παίζει μεγάλο ρόλο στη δημιουργία μιας πάθησης και έτσι δεν υπάρχουν ασθένειες αλλά ασθενείς , που ο καθένας αποτελεί μία ξεχωριστή περίπτωση. Έτσι παρόλο που η ασθένεια μπορεί να είναι η ίδια , το ενδεικνυόμενο ομοιοπαθητικό φάρμακο μπορεί να είναι διαφορετικό για κάθε περίπτωση.
Ο γιατρός λαμβάνει υπόψη του το σύνολο των συμπτωμάτων που παρουσιάζει ο ασθενής στο διανοητικό , στο συναισθηματικό και στο σωματικό επίπεδο , για να καταλάβει το μοναδικό και ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο αντιδρά ο αμυντικός μηχανισμός του ασθενή. Κατόπιν ψάχνει να βρει το καταλληλότερο φάρμακο ώστε να διεγείρει αυτές τις αντιδράσεις.
Στην Ομοιοπαθητική το ενδιαφέρον δεν είναι στραμμένο μόνο στην ανακούφιση των παρόντων συμπτωμάτων του ασθενή , αλλά και στη μόνιμη αποκατάσταση της υγείας του. Τα καλύτερα αποτελέσματα που έχει δώσει ως τώρα είναι στις χρόνιες ασθένειες και κυρίως πριν λάβουν χώρα μη αναστρέψιμες παθολογοανατομικές αλλοιώσεις.
Η Ομοιοπαθητική έχει τεράστια αξία σε χρόνιες ασθένειες όπως η αρθρίτιδα , το βρογχικό άσθμα , η επιληψία , οι δερματικές παθήσεις , οι αλλεργικές καταστάσεις , οι διανοητικές ή συναισθηματικές διαταραχές , οι χρόνιες κεφαλαλγίες , το άγχος κλπ. Το τελικό όφελος της Ομοιοπαθητικής στον ασθενή είναι ότι όχι μόνον ανακουφίζει τα παρόντα συμπτώματα , αλλά αποκαθιστά εσωτερική τάξη στα ποιο βαθιά επίπεδα και συνεπώς επιφέρει μια μόνιμη θεραπεία. Η Ομοιοπαθητική μπορεί να δράσει επίσης ως προληπτική πραγματικά ιατρική σε προδρομικά στάδια ασθενειών πριν εκδηλωθούν με λειτουργικές διαταραχές.
Η Ομοιοπαθητική είναι σήμερα μια επίσημη θεραπευτική σε πολλές χώρες της ΕΟΚ. Στην Αγγλία έχει ενταχθεί στις κοινωνικές ασφαλίσεις. Στο Λονδίνο υπάρχουν 9 ομοιοπαθητικά νοσοκομεία. Στη Γαλλία και τη Γερμανία τα ομοιοπαθητικά φάρμακα περιέχονται στους επίσημους φαρμακευτικούς κώδικες , στην Ιταλία , Ολλανδία , Φιλανδία και σε αρκετά πανεπιστήμια των Η.Π.Α διδάσκεται ως προαιρετικό μάθημα στις ιατρικές σχολές, Στην Ελλάδα , με απόφαση του Υπουργείου Υγείας τα ομοιοπαθητικά φάρμακα μπορούν να συνταγογραφούνται στα βιβλιάρια του Δημοσίου. "