Disclaimer

Το υλικό που παρουσιάζεται εδώ είναι μόνο για ενημερωτικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς και ΔΕΝ αποτελεί σε καμία περίπτωση πρόταση για θεραπεία οποιασδήποτε ασθένειας, για την οποία θα πρέπει να απευθύνεστε σε επαγγελματία ιατρό. Ο δημιουργός του παρόντος ιστολογίου δε φέρει, επίσης, καμία ευθύνη για το περιεχόμενο των συνδέσμων που εμφανίζονται

Τετάρτη 28 Μαΐου 2008

Λιπαρά (προς κατανάλωση & προς αποφυγή)


Μια που η ιστορία με το Ορυκτέλαιο-Ηλιέλαιο είναι νωπή ακόμη, ας ενημερωθούμε για τα λιπαρά:


Fats to Consume

1. Organic, free-range animal meats and fats such as lard, tallow etc. Good for cooking at high heat.

2. Fish (Or due to the high levels of heavy metals and other toxins in fish today, high quality fish-oil supplements may be a good option. These should come from wild fish that have been filtered for heavy metal toxicity and other metal toxicity.)

3. Organic, free-range eggs – the whole complete egg including the yolk, which should be kept intact during cooking to prevent oxidizing the cholesterol in the yolk. Best methods are boiling or low-temperature poaching and frying.

4. Raw nuts, soaked before eating to break down the phyto-nutrients and makes all the nutrients more bio-available.

5. Avocados – a good source of monounsaturated oleic acid.

6. Cold-pressed, unfiltered organic olive oil – a good source of monounsaturated oleic acid and may be used for cooking at moderate temps.

7. Butter, raw if possible – Butter has many benefits including fat-soluble vitamins, short and medium chain FA, small, but equal amounts of Ω-3 and Ω-6 FA, conjugated linoleic acid (if the butter is from pasture-fed cows only - this has strong anti-cancer properties), lecithin, cholesterol, trace minerals and more.

8. Ghee (clarified butter)

9. Coconut oil or butter – high in medium-chain FA that is good for using at high heat.

10. Pumpkin seed oil

11. Flax seed oil – very high Ω-3 content. Always keep refrigerated and never heat.

12. Castor oil

13. Cod liver oil

14. Palm oil - Good for cooking at high heat.


Fats to avoid or limit

1. Hydrogenated and partially hydrogenated oils - These contain trans-fatty acids that look more like plastic than fats under a microscope. Your body is not designed to eat plastics!

2. Canola oil – Has high sulphur content, goes rancid easily, contains trans-fatty acids (created during deodorizing of oil), can cause deficiency of Vitamin E and may cause fibrotic heart lesions.

3. Soy oil – highly processes and high in Ω-6 Fatty Acids

4. Corn, safflower, cottonseed and sunflower oils – high in Ω-6 FA, very low in Ω-3

5. Peanut and sesame oils - OK for cooking at moderate temps, but limit the use because of Ω-6 FA content.

Κυριακή 18 Μαΐου 2008

Φλεγμονή και Καρκίνος


Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε ένα αρθρο του Εθνικού Ινστιτούτου των ΗΠΑ για τον Καρκίνο (NCI, http://www.cancer.gov/) σχετικά με τη σύνδεση της χρόνιας φλεγμονής και την γέννεση και πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων. Στο σύνδεσμο μετά το άρθρο μπορείτε να διαβάσετε για την ανακάλυψη των ερευνητών του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο San Diego, αναφορικά με τη μοριακή σχέση της φλεγμονής και του καρκίνου.


Executive Summary of Inflammation and Cancer Think Tank


Inflammation is a response to acute tissue damage, whether resulting from physical injury, ischemic injury, infection, exposure to toxins, or other types of trauma. It can play a role in tumor suppression by stimulating an antitumor immune response, but more often it appears to stimulate tumor development. Epidemiologic and clinical research indicates an increased risk of certain cancers in the setting of chronic inflammation. For example, two inflammatory bowel diseases, ulcerative colitis and Crohn’s disease, predispose to cancers of the intestinal tract. Basic research, in turn, has shown that many of the processes involved in inflammation (e.g., leukocyte migration, dilatation of local vasculature with increased permeability and blood flow, angiogenesis), when found in association with tumors, are more likely to contribute to tumor growth, progression, and metastasis than to elicit an effective host anti-tumor response.
Interestingly, inflammation functions at all three stages of tumor development: initiation, progression and metastasis. Inflammation contributes to initiation by inducing the release of a variety of cytokines and chemokines that alert the vasculature to release inflammatory cells and factors into the tissue milieu, thereby causing oxidative damage, DNA mutations, and other changes in the microenvironment, making it more conducive to cell transformation, increased survival and proliferation.
Chronic inflammation appears to contribute to tumor progression by establishing a milieu conducive to development of different cancers. However the precise mechanism by which it does so remains to be determined. Infection is a common cause of inflammation, and evidence indicates that the presence of microbes can be a cofactor in the tumor promoting effects of inflammation.
Tumor cells produce various substances that attract inflammatory cells, which then secrete an array of soluble mediators. These further stimulate proliferation of the initiated cell, tissue disruption in the stroma, and tumor growth. Leukocyte infiltration, and particularly macrophages, can lead to enhanced angiogenesis, which is associated with a poor prognosis in some tissues.
The role of inflammation in metastasis is less well defined than its roles in cancer initiation and progression. The soluble mediators secreted by tumor-associated leukocytes promote cell motility, and induce angiogenesis, vascular dilation and extravasation of tumor cells. Particularly interesting is the recent finding that metastatic cells leave the tumor as microcolonies, containing lymphocytes and platelets as well as the tumor cell. Inflammation continues to play a role at metastatic sites by creating a cytokine milieu conducive to tumor growth.
Although there is a strong association between chronic inflammation and cancer, investigators have not yet uncovered all the molecules, pathways, and mechanisms involved, and numerous questions remain to be resolved about the mechanisms and targets of pro-inflammatory mediators of tumor development. These are articulated in the body of the report and the recommendations that follow. Furthermore, to understand the role of inflammation in tumor formation and progression, we also need to understand its role in maintaining homeostasis and responding to damage in normal tissue. An appreciation of the importance of inflammation has already led to clinical trials of anti-inflammatory drugs (e.g., COX-2 inhibitors) for cancer prophylaxis and treatment. The results obtained will provide clues to the dominant mechanisms at work, and will help in the design of a new generation of interventions.


Introduction
Inflammation involves a complex set of interactions between soluble mediators and immunocytes, triggered in response to tissue injuries that include trauma, infection, toxic agents and autoimmune responses. Such injuries trigger a cascade of cellular infiltrations and cytokine releases that result in local cellular proliferation and repair of tissue damaged. While sustained proliferation alone is insufficient to initiate cancer, a functional relationship between inflammation and cancer has been recognized for a long time. The current discussions centered on our current understanding of the role of inflammation in cancer initiation, progression and metastasis and highlighted areas in which there are major, unresolved questions.


Discussion Themes
I. Inflammation and Cancer Initiation

Although inflammation is a necessary response to clear viral infections, to repair tissue insults - either chemical exposure or injury- and suppress tumor initiation/progression, chronic inflammation is also clearly correlated with increased risk of developing cancer. Inflammation may become chronic either because an inflammatory stimulus persists or because of dysregulation in the control mechanisms that normally turn the process off. Many of the cells, cytokines and systems (e.g., leukocyte migration, dilatation of the local vasculature and angiogenesis) involved in inflammation are also found in a variety of tumors. Chronic inflammation caused by intestinal flora leading to the inflammatory bowel diseases, ulcerative colitis and Crohn’s disease, is clearly linked with a higher incidence of colon cancer. The use of mouse models has furthered our understanding of the contributing cellular and molecular factors in colon cancer. Similarly, dietary intake of proinflammatory carcinogens has been associated with prostate cancer. Chronic inflammation resulting from esophageal reflux gives rise to gastroesophageal reflux disease (GERD) and Barrett’s esophagus, also linked with a higher incidence of cancer. In the case of Barrett’s, chronic inflammation leads to the production of TNF". This, in turn, induces the nuclear translocation of $-catenin and transcriptional activation of proliferative signals.
The molecular basis for the increased risk is thought to be two-fold: 1) generation by inflammatory macrophages of reactive oxygen (ROS) and nitrogen (RNS) species leads to DNA damage in the surrounding epithelial cells and 2) enhanced proliferative signals mediated by cytokines released by inflammatory cells increase the number of cells at risk for mutations. In combination, DNA damage and proliferative signals create a circumstance conducive to the development of cancer. ROS and RNS can cause extensive damage to essential proteins (e.g., DNA repair enzymes), to DNA and to the mitochondria through a series or cascade of reactions. Among the many possible mutations that may result from oxidative DNA damage are the formation of single- and/or double-stranded breaks and the stimulation of recombination events. Free-radical damage can be caused by the pro-inflammatory prostaglandin enzyme, cyclooxygenase 2 (COX-2), which leads to the production of highly reactive peroxide intermediates at high levels in a local tissue environment. Drugs that selectively inhibit the COX-2 enzyme, including NSAIDs, are being studied to determine their impact on local tumor biology and development, and in clinical trials. Recent studies have suggested protective effects of COX-2 inhibitors in colorectal cancer and breast cancer. Several small studies of colorectal, non-small cell lung cancer, breast, cervical and esophageal tumors have shown that increased COX-2 levels are associated with poor clinical prognosis. Animal models for colorectal cancer show similar patterns of COX-2 expression and response to COX-2 inhibitors as human neoplasias.
Inflammation results in the recruitment of leukocytes secreting a variety of proliferative cytokines and angiogenic factors to the site of tissue insult. These cytokines, necessary for proper wound healing, stimulate epithelial proliferation, which if unchecked could lead to dysplasias and ultimately cancer. Paradoxically, cytokine deficiency (e.g., GM-CSF, IL-2 and IFN() can also lead to tumor development. Immune homeostasis consists of a succession of pro- and anti-inflammatory signals. Loss of the anti-inflammatory signals leads to chronic inflammation and proliferative signaling. The mechanisms involved in the interplay of microbes and defective immune homeostasis is an area that requires further delineation. Future steps will involve clinical studies to determine whether individuals have polymorphisms or genetic variations that affect specific cytokine pathways.
The discussion highlighted the duality of inflammation in controlling and promoting tumor development. While chronic inflammation can establish conditions conducive to tumor initiation and progression, compelling data also suggest that the presence of lymphocytic infiltrates in a variety of tumors is associated with a good clinical outcome. The major challenge in this area is to understand the balance between inflammatory tumor suppression and promotion and how to control it.


II. Inflammation and Cancer Progression
It is generally accepted that chronic inflammation – triggered by toxins, microbes or autoimmune reactions – plays a major role as a tumor promoter. However, the precise function of inflammation in tumor progression remains to be elucidated. Tumor cells produce various cytokines and chemokines that attract leukocytes, which in turn produce cytokines and chemokines that stimulate further tumor cell proliferation; the inflammatory tumor microenvironment is characterized by the presence of host leukocytes both in the stroma and around the tumor. A developing neoplasm can contain a diverse leukocyte population, including neutrophils, dendritic cells, macrophages, eosinophils, mast cells and lymphocytes. These inflammatory cells secrete an array of cytokines, interleukins, interferons and other soluble mediators and further induce secretion of cytokines by resident stromal cells.
Interestingly, both cytokines that promote and suppress proliferation of the tumor cells are produced. As in the case of cancer initiation, it is the imbalance between the effects of these two classes of activity that results in tumor promotion. For example, in the presence of GM-CSF and IL-4, monocytes differentiate into immature dendritic cells, which migrate into inflamed peripheral tissue, capture antigens and then migrate to lymph nodes to stimulate T lymphocyte activation. Deletion of GM-CSF from Polyoma T transgenic mice reduces cancer progression. This is correlated with reduced macrophage infiltrates, which play a major role in the transition from adenoma to carcinoma. GM-CSF vaccines that stimulate dendritic cell and T cell responses are being combined with anti-CTLA4 treatment in clinical trials to potentiate the anti-tumor response.
In contrast, IL-6 and CSF-1 secreted by tumor cells can skew monocyte differentiation towards the macrophage lineage. Although tumor associated macrophages can kill tumor cells when activated by IL-2, IL-12 or interferon, they also produce a host of compounds – angiogenic factors, growth factors, proteases and cytokines – that either contribute to cancer progression or blunt the anti-tumor response. Macrophages generate a variety of proteases, including cathepsin B, which contribute to tumor growth. Stromal fibroblasts and monocytes enhance this proteolysis. During tumor progression, the degradation of the matrix and stromal fibroblasts appears to be focal, suggesting that widespread degradation may not be necessary for tumor growth. In mammary cancer models, a variety of leukocytes are found at the tumor-stroma interface. A complex interaction between tumor, stroma and inflammatory cells results in the secretion of protease and matrix degradation and the entrapment and degradation of fibroblasts by the tumor.
Other studies have indicated that hypoxia signaling pathways are engaged very early in cancer development. Hypoxia stabilizes HIF-1" which in turn induces VEGF secretion by epithelial cells that stimulates microvascularization and angiogenesis.
The spatial relationship between inflammatory cells and tumors is now being investigated by imaging of a range of live human tumor and associated cells. Examination of the interaction reveals that although T cells will home to the tumor, they stay on the periphery and do not enter. Real-time images of mammary tumors in mice show that the tumor regions are metabolically active, compared with surrounding stroma and fat cells. These regions also have a much greater inflammatory response; associated immune cells, particulary T cells, are very active and mobile. In mammary cancer models, imaging reveals that tumor associated macrophages preferentially line up along the lumenal side of the tumor-associated vessels. Macrophages in this region are relatively static, whereas those at the stromal interface are very active and motile, suggesting differential behavior within the tumor. The functional significance of this remains to be determined.
Although the role of inflammatory cells and soluble mediators in tumor progression is now well documented, the details of the cellular and molecular interplay between stroma and tumor progression remain to be elucidated.


III. Inflammation and Metastasis
Unlike tumor progression, where the role of inflammation in promoting cancer cell proliferation and stromal/matrix degradation is reasonably well understood, the role of inflammation in metastasis is less well defined, although appears to be important. The cytokines and chemokines secreted by tumor associated macrophages and leukocytes promote cell motility and induce angiogenesis and the growth of tumor-associated vessels, providing an egress route for metastatic tumor cells. The leukocytes also promote vessel dilation and extravasation of tumor cells. Particularly intriguing is the observation that metastatic cells leave the tumor as microcolonies, containing lymphocytes and platelets, the latter allowing attachment to distal organ sites. Tumors that are unable to form such microcolonies are not malignant.
At the distal, metastatic sites, evidence suggests that inflammation continues to play a role in the establishment of metastases. At the sites of prostate cancer metastases in the bone, inflammation triggers the secretion of TGF-β by osteoclasts. TGF-β in turn induces the cancer cells to secrete PDGF which further stimulates the osteoclasts, leading to bone degradation and stimulation of cancer cell growth. PDGFR on tumor-associated endothelial cells increases their levels of bcl-2 and bcl-xl, rendering them resistant to apoptosis and chemotherapy. Similarly, in brain metastases of melanoma, astrocytic infiltrates upregulate MDR (multiple drug resistance) in the tumor cells, making them more resistant to chemotherapy.


Next Steps and Important Questions
Despite the evidence for the role of inflammation in cancer intiation, progression and metastases, other evidence suggests that cancer proceeds through inflammation-dependent and independent stages. These stages need to be defined and characterized.
To better understand the critical role of inflammation in initiating and modulating tumor behavior, host-pathogen interactions need to be defined at a molecular level, the phenotypes of hematopoeitic cells (leukocytes, monocytes, platelets, etc) involved in wound repair and tumor initiation need to be characterized and the roles of endocrinological mediators on inflammation need to be examined.
To better understand the role of inflammation in tumor progression, tumor stage should be correlated with intensity and repertoire of hematopoietic infiltrates and with the levels of cytokines and proteases present; biomarkers for pre-malignant and malignant lesions need to be identified and validated.
To better understand the role of inflammation in metastasis, better pre-clinical models need to be developed, the molecular relationship between primary and metastatic tumor cells needs to be resolved, the nature of the inflammatory responses that influence primary versus metastatic tumor need to be determined, and the role of the hematopoietic network in tumor extravasation and migration needs to be elucidated.
Real-time imaging models need to be refined and extended to allow better definition of the relationship between inflammatory and tumor cells that influence the cancer initiation, progression and metastasis process.
Tumor immunotherapy approaches should include targeted intervention of inflammation-mediated growth, pairing molecular information of inflammatory infiltrates with that of specific tumors. Therapy should be specifically directed to both the organ microenvironment and the tumor.


Specific Recommendations for the NCI:
-Continue to support basic research aimed at characterizing the role of inflammation at all stages of cancer and specifically at determining the role of hematopoeitic cells in both metastasis and normal development.
-Encourage collaborative studies between basic and clinical investigators.

-Support studies that characterize inflammatory cells in the tumor microenvironment and correlate these with clinical outcomes and prognosis
-Consider mechanisms to stimulate multi-agency, multi-institutional and transdisciplinary collaborations to more rigorously define critical interactions that occur between tumor cells and their inflammatory microenvironment.
-Sponsor a series of workshops and/or interactive fora on inflammation and cancer that interface experts from different disciplines (i.e., toxicologists, cellular and tumor immunologists, systems biologists, cancer biologists).
-Develop and standardize reagents and protocols for analysis of archived tissues. -Establish a uniform database of existing reagents and well-defined and catalogued tumor types that are or are not associated with inflammation.
-Establish and make available conditional tissue- or cell-specific pre-clinical models to study the biology of inflammation-dependent cancers and to stimulate novel prevention, diagnostic and therapeutic strategies.
-Consider mechanisms to provide investigators with

1. access to imaging tools for in vitro and in vivo analysis to characterize immunocyte/tumor interactions.
2. more sophisticated and cheaper imaging modalities, perhaps by encouraging development in the private sector through the SBIR mechanism
3. training in the use and application of imaging techniques



"Molecular Link Between Inflammation And Cancer Discovered"

Έρευνα - σοκ στις HΠA: καρκινογόνα κοκτέιλ στα καλλυντικά


Αντιγράφω από μήνυμα που μου ήρθε σήμερα. Τις μάρκες των προϊόντων για ευνόητους λόγους τις διέγραψα και τις αντικατέστησα με την γενικότερη κατηγορία καλλυντικών που ανήκουν.


"Ουσίες που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή των καλλυντικών απορροφώνται από το σώμα και στη συνέχεια μπορεί να αποθηκευτούν στο συκώτι, τους νεφρούς, τα όργανα αναπαραγωγής και τον εγκέφαλο. Κρέμες σώματος, αφρόλουτρα, βαφές μαλλιών, σαμπουάν, αποσμητικά... Ο κατάλογος είναι μακρύς. Πόσα καλλυντικά προϊόντα χρησιμοποιούμε καθημερινά και πόσο ασφαλή είναι για την υγεία μας; Πολλά από αυτά δεν έχουν καν δοκιμαστεί ώστε να επιβεβαιωθεί ότι είναι απολύτως ακίνδυνα.
Χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην αρωματοβιομηχανία έχουν εντοπιστεί σε μητρικό γάλα.

Ούτε ένα, ούτε δύο, αλλά εννέα κατά μέσο όρο είναι τα προϊόντα προσωπικής περιποίησης που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Όλα μαζί, περιέχουν 126 διαφορετικά συστατικά. Πολλά από αυτά μάλιστα δεν έχουν δοκιμαστεί ώστε να διαπιστωθεί η αντίδραση του δέρματος - για παράδειγμα, αν προκαλούν ερυθρότητα ή εξανθήματα - και οι μακροχρόνιες επιδράσεις τους στον άνθρωπο ή στο περιβάλλον. Λόγω της απουσίας αυτών των ελέγχων, η αμερικανική Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA), σε μια ενέργεια χωρίς προηγούμενο, εξέδωσε προειδοποίηση στη βιομηχανία καλλυντικών ότι... είναι καιρός να αρχίσει να ενημερώνει τους καταναλωτές ότι τα περισσότερα είδη προσωπικής φροντίδας δεν έχουν δοκιμαστεί για την ασφάλειά τους. Αυτό που κυρίως απασχολεί τους επιστήμονες στη FDA και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις είναι οι τυχόν επιδράσεις στον άνθρωπο και στο περιβάλλον από την τακτική χρήση αυτού του «κοκτέιλ» των καλλυντικών. Πολλές από τις ουσίες που χρησιμοποιούνται στην παρασκευή των καλλυντικών προϊόντων απορροφώνται από το σώμα και στη συνέχεια μπορεί να αποθηκευτούν στον λιπώδη ιστό, στο συκώτι, τους νεφρούς, τα όργανα αναπαραγωγής και τον εγκέφαλο.

Υστερία; H βιομηχανία καλλυντικών κάνει λόγο για αδικαιολόγητη υστερία, όμως οι επιστήμονες απαντούν ότι εντοπίζουν βιομηχανικούς πλαστικοποιητές όπως τα φθαλάτη στα ούρα, συντηρητικά (όπως οι παραβένες) σε ιστό όγκων μαστού, αντιμικροβιακές (Triclosan) αλλά και χημικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην αρωματοβιομηχανία (π.χ. ξυλένιο) σε μητρικό γάλα. Άλλωστε, η ιατρική έρευνα έχει αποδείξει ότι τα αρώματα μπορεί να συνδεθούν με το άσθμα, οι καθαριστικές ουσίες στα σαμπουάν μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στον ιστό του ματιού, ενώ οι βαφές μαλλιών πιστεύεται ότι αυξάνουν τις πιθανότητες ανάπτυξης καρκίνου στην ουροδόχο κύστη αλλά και λεμφώματος. Κι αν όλα αυτά σάς φαίνονται πολύ δραματικά, ρίξτε μια ματιά στα παρακάτω προϊόντα:

1. Γαλάκτωμα σώματος: Εκτός από ημισυνθετικά λιπαρά οξέα, το προϊόν περιέχει ένα είδος αλκοόλης και γλυκερίνη, τα οποία είναι δυνατόν να προκαλέσουν ξηρότητα στο δέρμα, ύστερα από συχνή χρήση. Περιέχει επίσης αρκετά αλλεργιογόνα και μία ουσία δυνάμει καρκινογόνο, τη λεμονίνη. Περίπου το ένα τρίτο των συστατικών που περιλαμβάνονται στον κατάλογό του είναι αρωματικές ουσίες που είναι γνωστές για την ερεθιστική τους δράση, καθώς και χημικά, τα οποία μπορούν να προκαλέσουν αλλεργικές αντιδράσεις, ύστερα από συχνή χρήση του προϊόντος.

2. Στοματικό διάλυμα για άμυνα των δοντιών και των ούλων: Αυτό το στοματικό διάλυμα περιέχει αλκοόλη σε ποσοστό 21,6 %. Η αλκοόλη ξηραίνει και αλλάζει το ph του στόματος και του φάρυγγα, ενώ η μακρόχρονη χρήση διαλύματος που περιέχει αλκοόλη αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου στο στόμα και στο φάρυγγα. Επίσης, το φθόριο σε μεγάλες ποσότητες είναι δηλητηριώδες μετά την κατάποση, ενώ το γλυκαντικό σακχαρίνη προκαλεί καρκίνο στην ουροδόχο κύστη στα ζώα.. Τέλος, οι συνθετικές χρωστικές ουσίες, τα αρώματα και οι γεύσεις, παρασκευάζονται από διαλύτες, οι οποίοι μπορούν να αλλάξουν τη χλωρίδα του στόματος και να προκαλέσουν δερματίτιδα.

3. Αφρόλουτρο για μωρά: Η επιδερμίδα των παιδιών είναι πιο λεπτή και περισσότερο απορροφητική από των ενηλίκων, συνιστά λοιπόν ένα λιγότερο αποτελεσματικό φράγμα στις χημικές τοξίνες. Η συχνότητα εκζεμάτων και αλλεργιών στα παιδιά αυξάνεται και η πρώιμη χρήση ειδών καλλωπισμού στο ευαίσθητο δέρμα τους ίσως να παίζει κάποιον ρόλο. Αφού το σαπούνι κάνει ότι πρέπει να γίνει, γιατί να εκθέτετε το παιδί σας σε ουσίες ερεθιστικές για το δέρμα και τα μάτια όπως η λαυρική σορβιτάνη ή το λαυρικό θειικό νάτριο;

4. Σαμπουάν για ξηρά και ταλαιπωρημένα μαλλιά: Μπορεί να φαίνεται ελκυστικό και να μυρίζει ωραία, όμως για την παρασκευή του έχουν χρησιμοποιηθεί τέσσερα εν δυνάμει καρκινογόνα χρωστικά (Cl 17200, Cl 15510, Cl 42053, Cl 60730). Το άρωμά του αποδίδεται σε συνθετικά αρώματα, τα οποία είναι γνωστές νευροτοξίνες και παράγοντες που ερεθίζουν το δέρμα. Ανάμεσα στις καθαριστικές ουσίες που περιέχει, το λαουροθειικό νάτριο, μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό του δέρματος καθώς και μόνιμη βλάβη στον ιστό του ματιού.

5. Οδοντόκρεμα: Οι κοινές οδοντόκρεμες συνήθως περιέχουν καθαριστικές ουσίες που προκαλούν ερεθισμούς, όπως το λαουροθειικό νάτριο. Η T.... περιέχει μια ουσία, (PVM/MA copolymer), η οποία κολλά τα ενεργά συστατικά στα δόντια. Η σακχαρίνη, γνωστή για τις καρκινογόνες ιδιότητές της στα ζώα, επίσης περιέχεται στην οδοντόκρεμα. Η χρωστική ουσία Cl 42090 επίσης έχει βρεθεί ότι προκαλεί καρκίνο στα ζώα και έχει απαγορευθεί στην Αυστρία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Νορβηγία, την Ελβετία και τη Σουηδία. Η T..... περιέχει Triclosan, το οποίο υπό συγκεκριμένες συνθήκες, συνδυάζεται με το χλώριο που υπάρχει στο νερό της βρύσης και παράγει χλωροφόρμιο, το οποίο απορροφάται εύκολα από το δέρμα ή εισπνέεται και μπορεί να προκαλέσει κατάθλιψη, προβλήματα στο ήπαρ και καρκίνο.

6. Άρωμα: Τα αρώματα παρασκευάζονται από τις ίδιες νευροτοξικές ουσίες που εντοπίζονται σε γόμμες και συγκολλητικά, αν και σε μικρότερες ποσότητες. Το άρωμα E........ περιέχει 41 συστατικά, το 80% των οποίων δεν έχει δοκιμαστεί για να διαπιστωθεί πόσο ασφαλή είναι στους ανθρώπους. Τα υπόλοιπα είναι γνωστές νευροτοξίνες, αλεργιογόνα, καθώς και ουσίες που διαταράσσουν τις ορμόνες.

7. Ζελ ξυρίσματος: Με την βοήθεια του (όνομα...............), πρωταγωνιστή της διαφημιστικής τους εκστρατείας, τα προϊόντα για το ξύρισμα της (όνομα....) έχουν κατακτήσει την ανδρική ψυχή. Το ζελ ξυρίσματος Μ....., ωστόσο περιέχει ουσίες ερεθιστικές για το δέρμα, όπως η τριεθανολαμίνη, τρεις δυνάμει καρκινογόνες ουσίες (πολυτετραφλουροεθυλένιο, BHT, Cl 42090) και τρεις τοξίνες ή ρυπαντές που ενεργούν στο κεντρικό νευρικό σύστημα (ισοπεντάνιο, άρωμα και ισοβουτάνιο). "

Πέμπτη 15 Μαΐου 2008


Ένα ενδιαφέρον άρθρο για μια άλλη προσέγγιση στα μυοσκελετικά προβλήματα:



ΤΑ ΑΙΘΕΡΙΑ ΕΛΑΙΑ ΣΑΝ ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟΥ

ΒΕΡΓΑΝΕΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΣ
APIVITA - ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΠΩΛΗΣΕΩΝ Β.ΕΛΛΑΔΟΣ


ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ
Η Αρωματοθεραπεία είναι μια πανάρχαια μέθοδος θεραπείας και περιποίησης, που αξιοποιεί τις δυνάμεις της φύσης, αφού στηρίζεται στις ευεργετικές ιδιότητες κυρίως των αιθερίων ελαίων αλλά και των φυτικών ελαίων. Απευθύνεται στις δυο πολύ συνδεδεμένες αισθήσεις, την αφή και την όσφρηση.
Από τη λίθινη εποχή μέχρι τους αρχαίους πολιτισμούς των Αιγυπτίων, των Ρωμαίων και των Περσών τα φύτα χρησιμοποιούνται για να εξαίρουν την απόλαυση και να επιτείνουν τη σωματική και πνευματική ευφορία. Είτε μέσω ενός αρωματικού μπάνιου ή μασάζ, είτε με τον αρωματισμό του χώρου ή ακόμη μέσω μιας εντατικής φυτικοφαρμακευτικής αγωγής, τα φυτά χρησιμοποιούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια για την προστασία από σωματικές και πνευματικές αδιαθεσίες.
Η χρήση τους ξεκινά ανάμεσα στην προκατάληψη και την αλήθεια και φτάνει σήμερα στο 2000 στα χέρια των επιστημόνων πια φαρμακοποιών και στα Πανεπιστημιακά εργαστήρια να ορίζεται, να προσδιορίζεται και να ελέγχεται. Ετσι μπορούμε να δόσουμε τους ακόλουθους ορισμούς:
Αιθέριο έλαιο: Είναι το προϊόν που προέρχεται από τα φυτά με απόσταξη με υδρατμούς.


ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΩΝ ΑΙΘΕΡΙΩΝ ΕΛΑΙΩΝ
1. Μονοτερπένια: άκυκλα, μονοκυκλικά, δικυκλικά.
2. Σεσκιτερπένια: άλειφατικά, μονοκυκλικά, δικυκλικά, τρικυκλικά.


ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΙΘΕΡΙΩΝ ΕΛΑΙΩΝ
Τα αιθέρια λάδια που χρησιμοποιούνται στην αρωματοθεραπεία πρέπει:
1. Να προέρχονται από γνωστές και επιβεβαιωμένες πηγές.
2. Η σύστασή τους να είναι πλήρως διευκρινισμένη.
3. Να είναι ποιοτικά άριστα.
Για το λόγο αυτό η INSA (Scientific Institute οf Aromatology) εκδίδει πιστοποιητικό που επιβεβαιώνει την υψηλή ποιότητα και τεχνολογία των αιθερίων ελαίων.
Τα αιθέρια λάδια χαρακτηρίζονται απο τρείς παραμέτρους:
Α. The botanic species
B. The producing organ
Γ. The biochemical specificity.


ANAΓΚΑΙΑ ΚΡΙΤΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΟΣ ΑΙΘΕΡΙΟΥ ΕΛΑΙΟΥ
Τα αναγκαία κριτίρια για την ταυτοποίηση ενός αιθέριου ελαίου είναι:
1. Ο αριθμός αναφοράς(κωδικός αριθμός)
2. Η περιοχή παραγωγής του (προέλευση)
3. Οι γενικές οργανοληπτικές ιδιότητες του (χρώμα, οσμή)
4. Η μέθοδος παραλαβής του
5. Οι φυσικές του ιδιότητες (ειδικό βάρος, δείκτης διάθλασης, στροφική ικανότητα)
6. Η χημική σύστασή του
Οι παραπάνω παράγοντες μαζί με τις τρείς παραμέτρους συνιστούν την κάρτα ταυτότητας του αιθερίου ελαίου.


ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΧΡΗΣΕΙΣ
Τα αιθέρια έλαια χρησημεύουν στα φυτά στο να απωθούν ορισμένα έντομα, εμποδίζοντας έτσι την καταστροφή των φύλλων και των ανθέων, ή στο να προσελκείουν έντομα ώστε να διευκολύνεται η διαδικασία της γονιμοποίησης. Επίσης, διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην αποβολή από το φυτό ορισμένων ανεπιθύμητων προιόντων μεταβολισμού, δηλαδή λειτουργούν ως μέσα αποτοξίνωσης.
Σήμερα, η χρήση των αιθέριων ελαίων βρίσκει εφαρμογές στην αρωματοποϊία, στα καλλυντικά και στη βιομηχανία ως βελτιωτικά οσμής και γεύσης. Στη θεραπευτική εμφανίζουν ευρύ φάσμα ιδιοτήτων που οφείλεται στη χημική τους ετερογένεια.


ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΩΝ ΑΙΘΕΡΙΩΝ ΕΛΑΙΩΝ ΣΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Το μυοσκελετικό σύστημα αποτελέιται από οστά, μύες και συνδέσμους, προσδίδει την μορφή του ανθρωπίνου σώματος αλλά και εξυπηρετεί βασικές λειτουργείες του.
Η αρωματοθεραπεία είναι μια θεραπευτική μέθοδος που από μόνη της ή συμπληρωματικά με κάποια άλλη αγωγή μπορεί να συμβάλλει στην αποκατάσταση των προβλημάτων του μυοσκελετικού συστήματος.
Ο μηχανισμός δράσης τους στηρίζεται στην διαδερμική απορρόφησή τους που αποτελείται από τα ακόλουθα στάδια:

ΑΙΘΕΡΙΟ ΕΛΑΙΟ -> ΕΠΙΔΕΡΜΙΔΑ -> ΜΥΙΚΟΣ ΙΣΤΟΣ -> ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
ΜΥΙΚΟΣ ΙΣΤΟΣ -> ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ -> ΟΡΓΑΝΑ ή ΙΣΤΟΙ
Συνδυάζεται άριστα σε ορισμένες περιπτώσεις με τη μάλαξη (μασάζ) δηλ. την άσκηση ρυθμικής πίεσης και τάσης που επιφέρει μηχανικό ερεθισμό στους ιστούς. Η πίεση συμπιέζει τους μαλακούς ιστούς και μετακινεί τις νευρικές απολήξεις των υποδοχέων, με τον ίδιο τρόπο που ενεργεί και η τάση. Η χρησημοποίηση των δύο αυτών παραγόντων:
Α. Επηρεάζει τη φλεβική, αρτηριακή και λεμφική κυκλοφορία με τη μεταβολή του αυλού των αιμοφόρων αγγείων και λεμφαγγείων
Β. Διεγείρει τους εξωϋποδοχείς του δέρματος, τους ιδιοϋποδοχείς των μυών και των τενόντων και τους εσωϋποδοχείς στους βαθύτερους ιστούς του σώματος.
Γ. Βοηθά την αποβολή των προιόντων μεταβολισμού των κυττάρων
Συμπερασματικά μπορεί να λεχθεί ότι τα αποτελέσματα της αρωματοθεραπείας και της μαλαξοθεραπείας οφείλονται τόσο στους Φυσικούς (μηχανικούς) όσο και στους Φυσιολογικούς (αντανακλαστικών) και Ψυχολογικούς παράγοντες που επηρεάζουν..
Η μάλαξη όπως και άλλοι τύποι θεραπείας δεν είναι αποτελεσματική σε όλες τις περιπτώσεις. Πρέπει λοιπόν να χρησημοποιείται μόνο στην θεραπεία των νόσων που μπορούν να ευεργετηθούν από αυτή.
Η χρήση επιθεμάτων (κομπρέσες) και η λουτροθεραπεία είναι δύο ακόμη μέθοδοι μέσω των οποίων εφαρμόζεται η αρωματοθεραπεία στα προβλήματα του μυοσκελετικού συστήματος.


ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΑΙΘΕΡΙΑ ΕΛΑΙΑ ΜΕ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΣΤΟ ΜΥΟΣΚΕΛΕΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Οικογένεια: LABIATAE ή LAMIACEAE
Γένος: LAVANDULA
Δρόγη: FLORES και OLEUM LAVANDULAE
Λαμβάνεται από το φυτό Lavandula angustifolia P.Miller. Aπαντά σε όλη την Ελλάδα όπου είναι γνωστό με το όνομα αγριολεβάντα, λαμπρή, μαυροκέφαλο, χαμολίβανο.Τα άνθη του είναι σωληνοειδή χρώματος κυανού και η συλλογή τους γίνεται από τον Ιούνιο έως και τον Σεπτεμβριο, ενώ υποβάλλονται αμέσως σε απόσταξη για την παραλαβή του αιθέριου ελαίου, διότι με τη ξήρανση και την παραμονή των ανθέων μειώνεται η περιεκτικότητά τους, ενώ μπορεί να αλλάξει και η σύστασή τους.
Συστατικά: Το κύριο συστατικό των άνθεων είναι το αιθέριο έλαιο σε περιεκτικότητα 0,5% σε φρέσκα άνθη. Είναι άχρωμο ή κιτρινωπό με ευχάριστη οσμή και καυστική γεύση. Αποτελείται κυρίως από εστέρες του οξεικού λιναλυλίου 30-60%, τερπενικές αλκοόλες όπως λιναλοόλη,
Ενδείξεις:
· Ρευματισμοί (Μασάζ, κομπρέσες)
· Διαστρέματα (κομπρέσες)
· Μυϊκοί πόνοι (Μασάζ, λουτροθεραπεία)
· Ρευματοειδής αρθρίτιδα (Μασάζ, ψυχρές κομπρέσες)
· Μυϊκοί σπασμοί (Μασάζ)
Οικογένεια: LABIATAE ή LAMIACEAE
Γένος: ROSMARINUS
Δρόγη: FOLIA ROSMARINI και OLEUM ROSMARINI
Λαμβάνεται από το φυτό Rosmarinus officinalis. Aπαντά σε πετρώδεις τόπους της Πελοποννήσου, της Β. Ελλάδας και στα νησιά του Ιονίου. Είναι γνωστό με τα κοινά ονόματα δεντρολίβανο, διοσμαρίνη ή ροσμαρίνη. Το αιθέριο έλαιο παραλαμβάνεται από τα φύλλα και τα άνθη του φυτού με απόσταξη.
Συστατικά: Το κύριο συστατικό της δρόγης είναι το αιθέριο έλαιο που αποτελείται από 0,8-6% εστέρες εκπεφρασμένους σε εστέρες βορνεόλης, τερπενικές αλκοόλες, τερπενικούς υδρογονάνθρακες (καμφένιο,πινένιο) , κινεόλη, βορνεόλη, D και DL-καμφουρά.
Ενδείξεις:
· Ρευματισμοί (Μασάζ, κομπρέσες)
· Διαστρέματα (κομπρέσες,εντριβές)
· Μυϊκοί πόνοι (Μασάζ, λουτροθεραπεία)
· Ρευματοειδής αρθρίτιδα (Μασάζ, ψυχρές κομπρέσες)
· Μυϊκοί σπασμοί (Μασάζ)
Οικογένεια: LABIATAE ή LAMIACEAE
Γένος: MAJORANA
Δρόγη: HERBA MAJORANAE και OLEUM MAJORANAE
Λαμβάνεται από τα υπέργεια τμήματα του φυτού Μajorana hortensis ή Origanum majorana. Το φυτό είναι πολυετής και αυτοφυής πόα στην κεντρική Ευρώπη και στις χώρες της Μεσογείου. Στην Ελλάδα είναι γνωστό με το όνομα μαντζουράνα. Η δρόγη συλλέγεται πριν την άνθησή της τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο και ξηραίνεται σε καλά αεριζόμενους χώρους ή σε ξηραντήρια σε θερμοκρασία μέχρι 45°C. Το αιθέριο έλαιο λαμβάνεται με απόσταξη.
Συστατικά: Το κύριο συστατικό του φυτού είναι το αιθέριο έλαιο που αποτελείται, κύρια, από τερπενικούς υδρογονάνθρακες και α-τερπινεόλη.
Ενδείξεις:
· Μυϊκοί πόνοι (Μασάζ, λουτροθεραπεία)
· Ρευματοειδής αρθρίτιδα (Μασάζ, ψυχρές κομπρέσες)
· Μυϊκοί σπασμοί (Μασάζ)


ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ
Κράμπες-Διαστρέμματα
100ml Arnica solution,
20 σταγόνες Cypress
20 σταγόνες Pine
20 σταγόνες Rosemary
Χρήση εξωτερική: κομπρέσες για άμεση ανακούφιση
Πιασμένοι μύες
100ml Almond oil
10 σταγόνες Cedarwood
10 σταγόνες Ginger
10 σταγόνες Lavender
Χρήση εξωτερική: μασάζ
Πόνοι πλάτης
200ml ζεστό νερό
5 σταγόνες Rosemary
5 σταγόνες Clove
Χρήση εξωτερική: κομπρέσες
Ρευματικός πόνος στο γόνατο (Πάπυρος Ebers, Αίγυπτος 1550 πχ)
Frankincense, Rosemary, Cumin oil, άλατα χαλκού, ζωικό λίπος
Χρήση εξωτερική: κομπρέσες


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
1. Σουλελές, Χ. Μαθήματα Φαρμακογνωσίας, Θεσσαλονίκη 1992
2. Σουλελές, Χ. Γενική Φαρμακογνωσία – Δρογοχημεία, Θεσσαλονίκη 1988
3. Lawless, J. Aromatherapy, Eds Element Books Limited, 1997
4. Worth, Y. Massage: a step-by-step guide, Eds Element Books Limited, 1997